Banjul

We zijn al 5 dagen in Banjul en hebben verschillende projecten bezocht. Elk dorpje telt teveel kinderen om iets uit te delen, je komt overal tekort. Maar wat je ook geeft de reactie is erg leuk.
In het binnenland zijn ze niet bekend met toerisme en de dankbaarheid des te groter. Een tennisbal krijgen hier is de loterij gewonnen. Je moet dan ook oppassen met uitdelen dat er geen ruzie van komt.
De boottocht met een korjaal naar de Noordbank van Gambia is belevenis apart. Daar is voor ons nog 1 project te bezoeken.
We vertrokken deze morgen om 9 uur met nog twee teams. Aangekomen ruzie wie ons met een rotte kano over mocht varen, dan geruzie over de prijs, bij wie we op de schouders moesten om droging de boot te stappen...ieder probeert zijn graantje mee te pikken.
Aan de overkant aangekomen het zelfde liedje voor een taxi en eindelijk onderweg naar het project. We worden met open armen ontvangen, van hun kant wetend dat er 2 auto's en wat goederen en geld wordt geschonken.
Niet bij elk project heb je een goed gevoel of het wel juist besteed wordt. Zo ook de steun voor een vrouwentuin om groente e.d. Te verbouwen bespeur ik geen enkel spoor van een schep of hark of is zelfs geen vrouw te bekennen. Met het onkruid een meter hoog weet de Imaan van het dorp uit te leggen dat het niet de juiste tijd van het jaar is om te zaaien. De droogte is een probleem volgens hem, niet rekening houdend met de gepulsde waterput van vorig project. Toch verlaten we het project niet geheel ontevreden...het komt vast nog goed.....